আপুনি কেতিয়াও সুখী হব নোৱাৰে | পৰাস্ত হোৱাৰ পিছত জয়ী হোৱাৰ আনন্দ সুকীয়া

   আনে যি নকওঁক কিয় আপুনি নিজকে সবল কৰি ৰাখক কাৰণ সূৰ্য ৰশ্মি যিমানেই প্ৰবল নহওঁক  সাগৰ  কেতিয়াও নুহুকাই ।যদি আপুনি সুখী হ’ব বিচাৰে তেন্তে আপোনাৰ পৰিস্থিতি চাই জীৱনৰ সিদ্ধান্ত লওক।

পৃথিৱীখনত বেলেগ ব্যক্তিক চাই সিদ্ধান্ত লোৱাসকল কেতিয়াও সুখী হব নোৱাৰে |

এজনী  চৰায়ে  অভিযোগ কৰিলে, হে ভগৱান, মই এই বাহটো বৰ কষ্টেৰে সাজিলোঁ।

তুমি ধুমুহা পঠালা আৰু  মোৰ ঘৰখন ধ্বংস হৈ গ’ল।

ওপৰৰ পৰা এটা মাত আহিল, তোমাক খাবলৈ  এটা সাপ আহিছিল তোমাৰ বাহলৈ।

সেইবাবেই ধুমুহা পঠিওৱা হৈছিল, যাতে তুমি সাৰ পাই উৰিব পাৰা আৰু নিজৰ জীৱন সুৰক্ষিত কৰিব পাৰা 

ইমানবোৰ সমস্যা আমাৰ জীৱনত আহে, আমাৰ ঈশ্বৰে আমাক সমস্যাৰ পৰা কেনেকৈ ৰক্ষা কৰে আমিও নাজানো।

যদি আপুনি অনুভৱ কৰে যে ঈশ্বৰে আপোনাক বিপদত পেলাইছে গতিকে বিশ্বাস ৰাখক যে এই বিপদৰ পৰা পৰিত্ৰাণৰউপাইও আপোনাক ঈশ্বৰেই দিব আটাইতকৈ সহজ সমাধান হ'ল আপোনাৰ মনটোক ঈশ্বৰৰ ওচৰত সমৰ্পণ কৰাটোৱেই আমি ঈশ্বৰৰ সৈতে সংযোগ স্থাপন কৰাৰ লগে লগে সুখ, শান্তি, ধৈৰ্য্য, সহনশীলতা, প্ৰেম, নতুন শক্তি, জীৱনৰ সঠিক পথ আৰু সন্তুষ্টি নিশ্চিতভাৱে আমাৰ জীৱনত আহে ।

আৰু আমি আনকি নাজানো কেনেকৈ আমাৰ মনটো দুখৰ পৰা মুক্ত হয় যদি ভগৱানে আপোনাক বেছি সময় অপেক্ষা কৰিবলৈ বাধ্য কৰে, তেনেহলে আপোনি যি বিচাৰিছে  তাতকৈ বেছি দিব । আমাৰ মন টো অন্ধ, ইয়াৰ নিজৰ কোনো সচেতনতা নাই মনটোৱে একো নাজানে আৰু ই আপোনাক সঠিক দিশত পথ প্ৰদৰ্শন নকৰে গতিকে অন্ধভাৱে মনটোক অনুসৰণ কৰি গুৰুত্বপূৰ্ণ কামবোৰ পিছুৱাই দিয়া বন্ধ কৰক।

সদায় নিজৰ বুদ্ধি ব্যৱহাৰ কৰক, আপোনাৰ মনটো নহয় কাৰণ অন্ধ মন এটাই আপোনাক সদায় গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম কৰাত বাধা দিয়ে যেতিয়া আপুনি আপোনাৰ বুদ্ধি ব্যৱহাৰ কৰি গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে তেতিয়া ক্ৰমান্বয়ে আপোনাৰ মনটো আপোনাৰ বন্ধু হৈ পৰিব।

কিন্তু এই মুহূৰ্তত আপোনাৰ মনটো আপোনাৰ  শত্ৰু হৈ পৰিব।

 আপোনাৰ দুৰ্বল আৰ্থিক অৱস্থাৰ বিষয়ে আপোনাৰ বন্ধু বা আত্মীয়ক অৱগত নকৰিব।

অতীতৰ কথা ভাবি দুখী হোৱা বন্ধ কৰক, নাই কিহৰ চিন্তা কৰা বন্ধ কৰক, কাইলৈ কি হ’ব সেই চিন্তা বন্ধ কৰক।

এটা কথা সদায় মনত ৰাখিব, প্ৰথম কথা কোনো বন্ধুক বিশ্বাস নকৰিব, যদি আপোনাৰ ওচৰে পাজৰে এনেকুৱা মানুহ আছে যাৰ জীৱনশৈলী অহৰহ নেতিবাচক কামত জড়িত হৈ থাকে, সি যিমানেই ভাল বন্ধু নহওক কিয়, আজি নহ'লে কাইলৈ নিশ্চয়  আপোনাক ক্ষতিৰ সন্মুখীন কৰিব।

সন্মুখত আন কিবা আৰু পিঠিৰ পিছফালে আন কিবা কোৱা মানুহতকৈ সন্মুখত সকলো কোৱা জন  লাখ লাখ গুণ ভাল। কাৰোবাৰ দুখ বুজিবলৈ হ’লে মানুহজনৰ ভিতৰত এজন মানুহ থকাটো জৰুৰী। কাউৰীয়ে কোকিলৰ মাত দমন কৰিব পাৰে যদিও নিজৰ মাতটো মিঠা কৰিব নোৱাৰে।

কাৰণ ভগৱানে আপোনাক আৰু কিছু সময় দিছে নিজৰ উন্নতি কৰিবলৈ, অকলে থাকি আনন্দ ল'বলৈ শিকক, কাৰণ আপোনাৰ লগত কোনেও চিৰদিন নাথাকে, সময়ৰ এটা অতি ভাল অভ্যাস আছে, যিয়েই নহওক ই পাৰ হৈ যায়,  যেতিয়া আপুনি সুখী হয় তেতিয়া ভগৱানক পাহৰি নাযাব, আৰু যেতিয়া আপুনি দুখী হয় তেতিয়া ঈশ্বৰৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখক। আপোনাৰ অস্তিত্বৰ মূল্য নজনা সকলক এৰি দিয়াই ভাল। পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো কাম যদি মানুহৰ দ্বাৰা সম্ভৱ হ’লহেঁতেন তেন্তে ভগবানৰ অস্তিত্ব নাথাকিলহেঁতেন।

শিশুটিয়ে কি খাব, কি পান কৰিব, কি পিন্ধিব, শিশুটিয়ে নহয় মাকেহে চোৱা-চিতা কৰে। আমি যি দিব লাগে আৰু যি দিব নালাগে, তাৰ যত্ন ভগৱানে নিজেই লয়। মিছা আৰু অভিনয়ৰ গতি যিমানেই বেগেৰে নহওক কিয়, কেৱল সত্যইহে গন্তব্যস্থানত উপনীত হয়।

; যিয়ে যি কৰিছে সেয়া নিশ্চয় পোহৰলৈ আহিব, কাৰণ কৰ্ম কাৰো লগত সম্পৰ্ক নাই, জীৱনটো বৰ সুন্দৰ, কেতিয়াবা হাঁহিবলৈ বাধ্য কৰে, কেতিয়াবা কান্দিবলৈ বাধ্য কৰে, কিন্তু যিজন জীৱনৰ ভিৰৰ মাজত সুখী হৈ থাকে, তেওঁৰ বাবে জীৱনটো সুন্দৰ হৈ পৰে।

পৰাস্ত হোৱাৰ পিছত জয়ী হোৱাৰ আনন্দ  সুকীয়া । ভাল হ’বলৈ হ’লে কাৰো নকল কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। ইমান ভাল হওক যে মানুহে আপোনাক নকল কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। জীৱনটো এবাৰহে দিয়া হয়, এই কথাষাৰ ভুল জীৱন প্ৰতিদিনে আৰম্ভ হয় বেলিৰ কিৰণৰ লগতে  মৃত্যু মাত্ৰ এবাৰ হই।